Kolca Canyon
Door: Riette
Blijf op de hoogte en volg Riette
03 Augustus 2009 | Peru, Puno
Hier weer een kort berichtje vanuit Peru. We zitten inmiddels al bijna op de helft :(
De afgelopen dagen zijn we de Andes ingegaan, richting Kolca Canyon. Een erg mooi gebied. Allereerst zijn we naar Colcabana gegaan, dat op 3200 meter ligt. Maar om dit plaatsje te bereiken, moesten we wel een pas over van meer dan 4800 meter. Die hoogte voelde ik wel in mijn hoofd. Maar zodra je weer daalt, wordt de druk in je hoofd minder. En veel water drinken, uiteraard. Dat helpt ook tegen de hoofdpijn.
In Kolca Canyon hebben we twee mooie wandelingen gemaakt, met geweldige uitzichten. Bovendien hebben we verscheidene keren condors zien vliegen. Zelfs van zeer dichtbij; dat was echt een cadeautje.
Gisteren zijn we naar Chivay gereden. Weer iets hoger. Marcel, mijn reisgenoot, voelde zich die dag niet lekker. En ook die dag ervoor was hij niet lekker. In Chivay is een arts bij hem geweest. Hij bleek hoogteziekte te hebben. Hij moest meteen 10 minuten aan het zuurstof, kreeg een injectie en moet verschillende tabletten slikken.
De volgende ochtend kwam de arts weer langs, voordat we vertrokken. Hij bleek wel weer redelijk opgeknapt te zijn. Maar gedurende de weg naar Puno is het toch iets verslechterd. Bovendien was hij vanavond misselijk. Volgens de reisroute zouden we morgen naar het Titicacameer gaan, om daar oa bij een familie te overnachten. Het zal spannend worden of wij daar ook naar toe gaan. Als Marcel nog te ziek is, wordt het 3 dagen Puno. De groep komt nl na het Titicacameer weer terug in Puno. We zouden dan 2 dagen missen. Tja, er zijn ergere dingen in het leven.
Maar goed, eerst morgenochtend eens afwachten. Wordt vervolgd.....
Een broer van mij woont in Bolivia. Ik had een aantal spullen voor hem gekocht in Nederland. Hij zou naar Puno komen zodat we elkaar konden ontmoeten. Helaas heb ik vandaag van hem een email gelezen dat hij niet komt. Hij is ziek, verkouden en kan nauwelijks praten omdat zijn keel dicht zit en zeer doet. Erg jammer, want ik heb hem al een aantal jaren niet gezien. En het had erg leuk geweest om weer eens bij te praten. De spullen heb ik inmiddels in een grote doos gezet, en deze gaat binnenkort richting Bolivia. Hopelijk komt alles goed aan. En tja, zoals hij schreef, zal ik dan maar eens een reisje naar Bolivia moeten plannen.... ook geen verkeerd voornemen :)
Maar eerst nog Peru verder doen... :)
De afgelopen dagen zijn we de Andes ingegaan, richting Kolca Canyon. Een erg mooi gebied. Allereerst zijn we naar Colcabana gegaan, dat op 3200 meter ligt. Maar om dit plaatsje te bereiken, moesten we wel een pas over van meer dan 4800 meter. Die hoogte voelde ik wel in mijn hoofd. Maar zodra je weer daalt, wordt de druk in je hoofd minder. En veel water drinken, uiteraard. Dat helpt ook tegen de hoofdpijn.
In Kolca Canyon hebben we twee mooie wandelingen gemaakt, met geweldige uitzichten. Bovendien hebben we verscheidene keren condors zien vliegen. Zelfs van zeer dichtbij; dat was echt een cadeautje.
Gisteren zijn we naar Chivay gereden. Weer iets hoger. Marcel, mijn reisgenoot, voelde zich die dag niet lekker. En ook die dag ervoor was hij niet lekker. In Chivay is een arts bij hem geweest. Hij bleek hoogteziekte te hebben. Hij moest meteen 10 minuten aan het zuurstof, kreeg een injectie en moet verschillende tabletten slikken.
De volgende ochtend kwam de arts weer langs, voordat we vertrokken. Hij bleek wel weer redelijk opgeknapt te zijn. Maar gedurende de weg naar Puno is het toch iets verslechterd. Bovendien was hij vanavond misselijk. Volgens de reisroute zouden we morgen naar het Titicacameer gaan, om daar oa bij een familie te overnachten. Het zal spannend worden of wij daar ook naar toe gaan. Als Marcel nog te ziek is, wordt het 3 dagen Puno. De groep komt nl na het Titicacameer weer terug in Puno. We zouden dan 2 dagen missen. Tja, er zijn ergere dingen in het leven.
Maar goed, eerst morgenochtend eens afwachten. Wordt vervolgd.....
Een broer van mij woont in Bolivia. Ik had een aantal spullen voor hem gekocht in Nederland. Hij zou naar Puno komen zodat we elkaar konden ontmoeten. Helaas heb ik vandaag van hem een email gelezen dat hij niet komt. Hij is ziek, verkouden en kan nauwelijks praten omdat zijn keel dicht zit en zeer doet. Erg jammer, want ik heb hem al een aantal jaren niet gezien. En het had erg leuk geweest om weer eens bij te praten. De spullen heb ik inmiddels in een grote doos gezet, en deze gaat binnenkort richting Bolivia. Hopelijk komt alles goed aan. En tja, zoals hij schreef, zal ik dan maar eens een reisje naar Bolivia moeten plannen.... ook geen verkeerd voornemen :)
Maar eerst nog Peru verder doen... :)
-
04 Augustus 2009 - 03:10
Riette :
@Henk: vergat ik in het verslag nog te melden, dat ik het leuk vind o je berichten te lezen. Moet er erg om lachen.
@Jan: ook naar jouw berichten kijk ik natuurlijk weer iedere x uit. :) -
04 Augustus 2009 - 20:24
Hans:
Hoi Riette, dat je nog zoveel tijd hebt om deze reisverhalen te schrijven. Maar in ieder geval erg interessant en veel van jullie belevenissen komen me erg bekend voor. Ga je ook nog naar Cuzco en naar de Machu Picchu? Veel plezier, Hans -
04 Augustus 2009 - 21:35
Henk:
Hallo Riette,
Nou da's mooi kl*ten van die hoogteziekte. Ja zuurstof helpt dan wel, maar slechts 10 minuten?
Ik heb zelf ook eens hoogteziekte gehad, echter niet in Peru maar in Tibet. Hoewel ik de eerste dag totaal niets (in)spannends had gedaan, overviel mij het lusteloze gevoel ook. Niet misselijk maar hoofdpijn. Maar ja, alleen maar in je nest liggen is ook niets, dus ik ging op enig moment maar weer door Lhasa sjokken. Kwam ik een gids tegen van Summum en die zei, dat ik even aan het gas moest. Nou was ik toen even niet in staat om hem op zijn bek te timmeren, maar hij bedoelde dus aan de zuurstof. Aldus gedaan en ik heb een uur met zo'n Tibetaans masker, waaruit gelukkig ook nog zuurstof kwam, op een ziekenhuisbed gelegen. Ik mocht er trouwens niet roken.
Het hielp echt goed en voelde weer helemaal toppie en had ook weer zin om te eten en wat te doen. Dit ultieme gevoel ebt na verloop van tijd wel weer weg.
Maar goed, het is vervelend als je reisgenoot er last van heeft. Je kunt er eigenlijk niets aan doen, behalve dan ORS oplossen in wat water. Dat helpt overal tegen.
Wel mooi, dat je de condor (s) hebt gezien. Er zijn er niet meer zoveel en komen ook alleen daar voor.
Nou zeg, je wordt wel omringd door ziekte. Is je broer ook ziek. Dat is echt jammer, als je schrijft, dat je elkaar al een paar jaar niet meer hebt gezien.
Over het Titicacameer kan ik niks melden, onze reis ging daar toen niet heen. Het is wel frappant, dat de bootjes die de lokale mensen maken veel overeenkomst vertonen met de oorspronkelijke bootjes, die de Egyptenaren op de Nijl gebruiken. Een soort van collectieve kennis en dat al vanaf 4000 jaar geleden.
Nou tot zover dan maar weer. Het moet ook niet te lang worden, anders heb je straks geen tijd meer om een nieuw verslag te typen.
Succes met alle hoogteziektes, echt niet fijn, maar het enige wat je kunt doen is rustig blijven en, indien mogelijk, even aan het gas :-)
Gr. Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
