de eerste dagen in Sucre

Inmiddels ben ik met mijn trip naar Bolivia begonnen. Woensdag ben ik met KLM naar Sao Paolo gevlogen. Dat ging prima. Geen vertraging, en ik had een hele rij stoelen voor mij alleen. Dus kon ik voor een paar uur heerlijk languit liggen.

In Sao Paolo overgestapt op een vlucht van Gol, die me naar Santa Cruz bracht. Ook dat ging prima, ondanks een vrij ´harde´ tussenlanding in Campo Grande. Het vliegtuig stuiterde op de baan....

In Santa Cruz door de douane. Dit duurde erg lang. Ik zat achterin het vliegtuig, waardoor ik ook achterin de rij kon staan voor de douane. Na 1 uur kreeg ik uiteindelijk de stempels in mn paspoort en kon ik mn rugzak ophalen.

Ik zag al dat er flink gecontroleerd werd op de tassen. Ik had oa etenswaar erin zitten en dat mag je officieel niet invoeren. Dus ik nonchalant mn rugzak op mn rug nemen (was meer dan 18 kilo) en naar de ´niets aan te geven´-uitgang gelopen. De persoon voor mij werd eruit gepikt om zijn koffer te openen en ik mocht doorlopen. Pfjew...

Ik zag direct mn chauffeur staan en direct naar het hotel gereden. Het was al diep in de nacht, dus elk rood licht werd genegeerd en plankgas richting hotel.

De volgende dag van Santa Cruz naar Sucre. Korte nacht gehad, aangezien ik in de ochtend vroeg al moest vertrekken. Ook daar geen problemen en het liep voorspoedig. Nico en Vannia stonden mij al op het vliegveld van Sucre op te wachten. Wel raar en fijn, om je broer na 7 jaar weer te zien.

Met de taxi naar hun huis gereden. Direct een rondleiding gekregen. Het is een erg mooi huis. Zeer groot. In het huis hebben ze ook een aantal huurders zitten. Kan prima, want het bestaat uit een aantal delen, die door patio´s onderscheiden worden.

Meteen die middag naar Recoleta gelopen. Dat is een hoog punt van Sucre, dat vlakbij hun huis ligt. Maar net een uur op 2800 meter direct een vrij zware klim doen, valt niet mee. Uiteindelijk wel van een mooi uitzicht kunnen genieten, met een heerlijk sapje.

Die middag ook wat door de stad gelopen en naar Harry gegaan, een kennis van Nico die bij een seminaria werkt. Hij is daar de timmerman/klusjesman.
De tocht leidde langs allerlei leuke marktjes en straatjes. Geeft een goed beeld van Sucre.

Bij Harry een bakkie gedaan en zijn verhaal aangehoord hoe hij in Bolivia terecht gekomen is. Hij is in de 70 en nog zeer vitaal. Was een lang verhaal, lastig in te korten. Conclusie is in ieder geval, dat hij het nu erg naar zijn zin heeft in Bolivia.

Die avond met Nico en Vannia uit eten geweest bij een heerlijke italiaan. Was een erg apart zaakje: het was gewoon bij iemand thuis. Vrouw kookte en man bediende de gasten. Heerlijk gegeten!


Ik zit hier nu in een internetcafe en het wordt ineens erg donker omdat de luiken voor de ramen worden gedaan..... volgens mij gaat die sluiten.... Dus vervolg zo meteen in een ander bericht....